Western countries waste up to half of their food. This is an injustice Tristram Stuart has dedicated his career to fixing. In his newest book, Waste: Uncovering the Global Food Scandal, Tristram shows how changing the systems that result in food waste could be one of the simplest ways to reduce pressure on the environment.

Gaspillage alimentaire : un banquet géant samedi à Paris

Ce 13 octobre, sur le coup de 13 heures, Tristram Stuart sera sur le parvis de l’Hôtel de Ville de Paris. Avec Canal+ ils organisent le 13 octobre à Paris un déjeuner gratuit pour 5.000 personnes à base de légumes difformes refusés par les supermarchés.

Venu d’Angleterre avec son cuisinier, il y régalera gratos 5.000 personnes avec un gigantesque curry à base de riz, tout ce qu’il y a de sain, mais ayant dépassé la date limite de consommation, et de 1.200 kilos de légumes

moches, tordus, disqualifiés par la grande distribution pour non-conformité, tous voués à la poubelle et, pourtant, tous comestibles. Ses "Feeding the 5000" ont déjà fait un tabac à Londres, Berlin, Bristol. "Je pensais qu’un grand repas pour des milliers de personnes était le meilleur moyen de montrer l’énormité du problème. La nourriture mérite d’être célébrée, il y a trop de valeurs là-dedans pour la jeter." Plutôt que des manifestes, des banderoles, de longs discours, la fête est sa manière à lui de créer un scandale sur la voie publique. Un spectacle visuel, un message simple et concret. Comme quoi on peut être fervent admirateur de Rousseau et maîtriser les codes de l’époque […]

Video & speach at : http://www.ted.com/talks/lang/fr/tristram_stuart_the_global_food_waste_scandal.html 

http://www.dailymotion.com/video/xu70fr_global-gachis-ou-le-scandale-mondial-du-gaspillage-alimentaire_news

In English: http://www.ted.com/talks/tristram_stuart_the_global_food_waste_scandal.html 

Ένα ντοκιμαντέρ για την παγκόσμια καταστροφή των τροφίμων.

Γιατί πετάμε τόσο πολύ;

Πώς μπορούμε να σταματήσουμε αυτό το είδος των αποβλήτων;

Εκπληκτικό αλλά αληθινό:

Στη διαδρομή από το αγρόκτημα στο τραπέζι , πάνω από τη μισή ποσότητα των τροφίμων καταλήγει στη χωματερή. Το μεγαλύτερο μέρος τους δηλαδή, προτού καν φθάσει στον καταναλωτή!

Ακούγεται άρρωστα παρανοϊκή μια τέτοια σπατάλη όταν ο πλανήτης έχει φτάσει τα 7 δισεκατομμύρια και μεγάλος μέρος του πληθυσμού υποφέρει από πείνα ή ασθένειες που σχετίζονται με τον υποσιτισμό. Όμως ο τομέας της παραγωγής και διάθεσης των τροφίμων μέσα από μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, ο οποίος έχει αναπτυχθεί σε παγκόσμιο επίπεδο, ενδέχεται να ζει σε άλλον πλανήτη από τον δικό μας.

Δύσκολα μπορεί να εξηγήσει κανείς το γιατί τα σούπερ μάρκετ αποσύρουν και καταστρέφουν ακόμη και τρόφιμα που δεν έχουν λήξει. Το γιατί οι ημερομηνίες λήξης που βάζουν οι εταιρείες γίνονται όλο και πιο σύντομες, κάνοντάς μας να πιστεύουμε ότι προσέχουμε την υγεία μας κάθε φορά που πετάμε ένα γιαούρτι που υποτίθεται ότι έληξε χτες. Είναι απλώς ένας τρόπος να ενθαρρύνουν την αγορά και όχι τη κατανάλωση της τροφής που αγοράζουμε. Μάρτυρας αυτής της παράλογης κατάστασης είναι οι κάδοι απορριμμάτων των μεγάλων σούπερ μάρκετ όπου τα μισά τρόφιμα είναι απολύτως κατάλληλα για να φαγωθούν.

Και όταν λέμε στα παιδιά μας να μην πετούν το φαγητό τους γιατί υπάρχουν άλλα παιδιά στον κόσμο που πεινάνε, έχουμε τελικά δίκιο.

Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, ακριβώς επειδή πλέον ολόκληρος ο πλανήτης αγοράζει την τροφή του από την ίδια, παγκόσμια αγορά, λιγότερη σπατάλη σημαίνει χαμηλότερες τιμές και άρα περισσότερη τροφή για όλους. Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι η τροφή που πετιέται χωρίς να έχει χαλάσει, αρκεί για να θρέψει τους πεινασμένους του πλανήτη τρεις φορές.

ΠΗΓΗ: Πεταμένο Φαγητό - Taste the Waste 

--

But life is not only about food. Remember Berthold Brecht?
Wealthy people pretend it is low value to talk about food. The reason? They are fed up already!
Many years ago I read in Bertold Brecht some ideas in German and as of today I did not find any great translation just try to follow:
Going for places that can not be reached by walking, one has to unlearn.
Talking about issues that can not be decided by speeches, one has to unlearn.
Think about problems that can not be solved by thinking one has to unlearn.

But we can also draw the reverse conclusion:
Talking about issues that can be decided by oral exchange makes sense.
Thinking about problems that can be solved by reflection is quite useful.
For me, it is necessary that we as humans talk to each other. So jointly we can develop our thoughts and social links further, strengthen them and evolve.